بررسی اثر هورمون های استروئیدی (استروژن) بر یادگیری موشهای نر استرس دیده در دوران جنینی (استرس بی حرکتی)

مطالعات زیادی درباره ارتباط بین یادیگری و استرس و همچنین یادگیری و استروئیدهای جنسی انجام شده اما درباره تعامل بین یادگیری، استرس و استروئیدهای جنسی کمتر مطالعه شده است . هدف کار حاضر تعیین این بود که آیا استروژن می تواند نارسایی بخاطرآوری در رتهای نر استرس دیده را بهبود بخشد یا نه؟ رتهای ویستار آبستن بطور تصادفی به سه گروه کنترل، استرس دیده و شم تقسیم شدند. رتهای گروه کنترل تا پایان آبستنی در قفس خود مانده و هیچگونه استرسی ندیده اند، اما رتهای گروه استرس دیده، از روز چهاردهم آبستنی هر روز به مدت 2 ساعت تحت استرس بی حرکتی قرار گرفته اند. هچنین رتهای گروه شم از روز چهاردهم آبستنی در ساعت معینی در دستگاه استرس بی حرکتی قرار گرفته و بعد از یک دقیقه از دستگاه خارج می شدند. توله های نر هر گروه، در سن 21 روزگی بطور تصادفی به 6 زیر گروه بدون تزریق، تزریق روغن، تزریق 0/8, 0/4, 0/2 و 1/2 میلی گرم استرادیول تقسیم شدند، این مواد بصورت داخل عضلانی 45 دقیقه قبل از آموزش تزریق گردیدند. بخاطرآوری pal، 24 ساعت بعد از آموزش مورد سنجش قرار گرفت . نتایج نشان دادند که میانگین تاخیر فراگیری و گریز در بین سه گروه اختلاف معنی داری با هم نداشته اما میانگین تاخیر بخاطرآوری در گروه استرس دیده نسبت به گروههای کنترل و شم به شدت کاهش یافته و اختلاف بین آنها، معنی دار بود. همچنین تزریق استرادیول در گروههای کنترل و شم بخاطرآوری pal را بهبود بخشیده اما در گروه استرس دیده نتوانسته است بخاطرآوری را بهبود بخشد.